De AED

Je hebt van die dingen waar je eigenlijk niet over nadenkt, totdat je ze opeens in je handen hebt. Een AED, bijvoorbeeld. Zo'n ding waarvan je hoopt dat-ie vooral stof verzamelt en waar ik ver van uit de buurt wil blijven. Maar áls je 'm nodig hebt, dan wil je dat hij er is.

We hebben er nu één. Voor de Wavemaker Foundation. Een eigen AED. Gegeven door ROC Midden Nederland, met dank aan Harald de Graaff. En ik moet zeggen: hij voelt veilig. Klaar voor wat je hoopt dat nooit komt.

Hij gaat mee in de auto - er zit zelfs een sticker op de achteruit met: AED in dit voertuig aanwezig'. Naar wedstrijden, evenementen, trainingen, acties. Overal waar we met de stichting naartoe bewegen, gaat hij met ons mee. Als een soort onzichtbare beschermengel – met elektroden en een piepje.

Vorige week had ik het hier nog over Bep, m’n auto (voor wie het gemist heeft: een i10 met karakter). Bep en de AED passen goed bij elkaar. Beide trouw. Beide nuchter. Ze zijn er gewoon als het nodig is.

En ja, ik hoop dat we ‘m nooit hoeven te gebruiken. Natuurlijk hoop ik dat. Net zoals je hoopt dat je reservewiel nooit uit de kofferbak hoeft. Maar het idee dat hij er wel is – dat is rust. Dat is goed.

Dus bij deze: dank, ROC Midden Nederland en dank Harald. Dankzij jullie gaat er voortaan iets mee wat je pas waardeert op het moment dat je er eentje nodig hebt. En hopelijk blijft dat moment nog heel lang uit.

Links: Harald de Graaff en rechts: Querijn Hensen